“E bukura e dheut” / “Fata” di Besnik Mustafaj (traduzione di Gëzim Hajdari)

“E bukura e dheut”, poesia inedita di Besnik Mustafaj. E bukura e dheut

Ua di për nder të parëve të mi
që mundën të të mbajnë në jetën e tyre.
Të bënë një shtëpi me dërrasa pishe në pyll
dhe netëve të zeza të mbrojtën prej shtrigave.

Të mbajtën këtu, në tokën e tyre,
mbi dheun e murmë
në atë kohë
kur gjithçka pasqyrohej përdhunshëm
në qelqet e pallateve të rremë të qiejve.

Ata të rrëmbyen nga mosqënia,
të dhanë frymën e vet të ngrohtë mashkullore
e të shenjtëruan si grua.
Ua di për nder!

Ndryshe s’do të njiheshim bashkë,
s’do të dashuroheshim
sikur në vend të emrit që ke,
të quheshe, për shembull
e bukura e detrave
apo e qiejve.

Fata

Tutto questo, grazie ai miei avi
che ti hanno insegnato ad amare la vita.
Nella casa costruita con gli alberi del bosco, durante le notti nere,
ti difesero dalle streghe.

Ti convinsero a stare qui, nella loro terra,
sul suolo scuro
quando in quel tempo
ogni cosa si rifletteva violentemente
sui vetri dei finti Palazzi e nei cieli.

Ti raccolsero dal nulla,
ti donarono il proprio caldo respiro d’uomo
e ti santificarono come donna.
E tutto questo, grazie a loro!

Altrimenti non ci saremmo mai incontrati
ed amati
e al posto del tuo nome,
ti avrei chiamata
Fata del mare
e del cielo.